From Books

12 Жахаба Мисир жеринде Муса менен Арунга мындай деди: 2 «Бул ай силер үчүн жылдын биринчи айы болсун+. 3 Ысрайыл жамаатына мындай дегиле: „Ушул айдын онунчу күнү ар ким өз үй-бүлөсү үчүн бирден козу+, башкача айтканда, ар бир түтүн бирден козу камдасын. 4 Эгер үй-бүлө чакан болуп, бир козуну жеп түгөтө албай турган болсо, анда кишинин санына жараша аны кошунасы менен бир үйдө чогуу жешсин. Кишинин саны, бир козуну канча киши жей алса, ошого жараша болсун. 5 Ал кемтиги жок+ бир жашар эркек мал болушу керек+. Аны жаш кочкорлордун же жаш текелердин арасынан тандасаңар болот. 6 Аны ушул айдын он төртүнчү күнүнө чейин сактап койгула+. Анан Ысрайыл жамаатындагы ар бир үй-бүлө аны ошол күнү кечинде, караңгы киргенге чейин сойсун+. 7 Алар анын канынан алып, эт жей турган үйдүн эшигинин баш босогосуна, эки кашегине чачыратышсын+.8 Этин ошол түнү жеп түгөтүш керек+. Аны отко кактап бышырып, калама+, ачуу чөптөр+ менен жеш керек. 9 Этти чийки жебегиле, сууга да бышырып жебегиле, аны баш-шыйрагы, ичеги-карыны менен кошо отко кактап жегиле. 10 Андан эртең мененкиге чейин эч нерсе калтырбагыла, эгер калып калса, өрттөп жибергиле+. 11 Аны белиңерди бууп алып+, бутуңарга сандал кийип+, колуңарга таяк алып, шашылыш түрдө жегиле. Бул — Жахабанын пасахы+. 12 Ошол түнү мен Мисирди аралап өтүп+, ал жердегилердин тун балдарын өлтүрөм, малынын биринчи төлүн кырам+, Мисирдин бардык кудайларын соттойм+. Мен Жахабамын+. 13 Эшиктин кашектериндеги кан силер отурган үйлөргө коюлган белги болот: аны көрүп, мен кыя өтүп кетем+, ошондуктан Мисирди жазалаганымда, силер өлүмгө дуушар кылчу балээге кабылбайсыңар.14 Ал күндү дайыма эскеришиңер керек. Аны Жахабага арналган майрам катары укумдан-тукумга белгилегиле. Аны майрамдагыла, бул — түбөлүккө берилген көрсөтмө. 15 Жети күн бою калама жегиле. Ошол жети күндүн биринчи күнүндө үйүңөрдөгү ачыткынын баарын жок кылгыла, анткени ким жети күндүн+ ичинде ачыткы кошулган нерсе жесе, ал Ысрайылдан жок кылынат+. 16 Биринчи жана жетинчи күнү силерде ыйык жыйын болот+. Ошол күндөрү эч кандай жумуш кылбагыла+, ичип-жей турган тамагыңарды гана жасасаңар болот+.17 Калама майрамын дайыма белгилегиле+, себеби дал ошол күнү кошуундарыңарды Мисир жеринен алып чыгам. Ал күндү укумдан-тукумга белгилегиле, бул — түбөлүккө берилген көрсөтмө. 18 Биринчи айдын он төртүнчү күнүнүн кечинен баштап жыйырма биринчи күнүнүн кечине чейин калама жегиле+. 19 Жети күн бою үйүңөрдө ачыткы болбошу керек, анткени ким ачыткы кошулган нерсе жесе, ал келгин болобу же төрөлгөнүнөн ысрайылдык болобу+, Ысрайыл жамаатынан жок кылынат+. 20 Ачыткы кошулган эч нерсе жебегиле. Кайсы жерде жашабагыла, калама жегиле“».21 Муса ошол замат Ысрайыл аксакалдарын чогултуп+, мындай деди: «Үй-бүлөңөр менен майда жандыктардын арасынан мал алып, аны пасах курмандыгы катары сойгула+. 22 Анан иссоп өсүмдүгүнөн бир тутам алып+, идиштеги канга малып, эшигиңердин баш босогосуна, эки кашегине сыйпагыла. Таң атканга чейин эч кимиңер үйүңөрдөн чыкпагыла. 23 Жахаба мисирликтерди жазалаш үчүн алардын жерин аралап баратканда эшиктин баш босогосундагы, кашектериндеги канды көрүп, кыя өтүп кетет. Жахаба өлүмгө дуушар кылчу балээнин үйүңөргө киришине жол бербейт+.24 Бул көрсөтмөнү+ өзүңөр да, уулдарыңар да түбөлүккө аткаргыла+. 25 Жахаба берем деп айткан жерге барганыңарда сыйынууга байланышкан бул майрамды белгилегиле+. 26 Эгер балдарыңар: „Бул майрам эмнени билдирет?“ — деп сураса+, 27 силер: „Бул — Жахабага арналган пасах курмандыгы+. Ал мисирликтерди жазалаганда Мисир жериндеги Ысрайыл уулдарынын үйүнөн кыя өтүп, үй-бүлөлөрүбүздү сактап калган“,— деп жооп бергиле».Ошондо эл чөк түшүп, таазим кылды+. 28 Анан Ысрайыл уулдары барып, баарын Жахаба Муса менен Арунга айткандай кылышты+. Алар так ошондой кылышты.29 Түн ортосунда Жахаба Мисир жериндеги бардык тун балдарды+: тактыда отурган фараондун тун баласынан тартып зынданда жаткан туткундун тун баласына чейин өлтүрдү, малдын биринчи төлүнүн баарын кырып таштады+. 30 Түн ичинде фараон, анын бүт кулдары менен мисирликтердин баары ордуларынан турушту. Алар катуу өкүрүп ыйлашты+, анткени өлүк чыкпаган бир да үй болгон жок. 31 Фараон ошол эле түнү Муса менен Арунду чакырып+: «Тургула, силер да, башка Ысрайыл уулдары да элимдин арасынан чыгып кеткиле. Баргыла, өзүңөр айткандай, Жахабага сыйынгыла+. 32 Өзүңөр айткандай, майда малыңар менен бодо малыңарды да ала кеткиле+. Ошондой эле мага батаңарды бергиле»,— деди.33 Мисирликтер: «Баарыбыз өлүп калабыз!» — деп+, элди өздөрүнүн жеринен батыраак чыгып кетүүгө шаштырып жатышты+. 34 Ысрайыл эли ачытылбаган камырын идиши менен кошо кийимдерине ороп, ийиндерине салып көтөрүп жөнөштү. 35 Ысрайыл уулдары Муса айткандай кылып, мисирликтерден алтын-күмүш буюмдарын, кийимдерин сурап алышты+. 36 Жахаба аларды мисирликтердин көз алдында ырайым тапкыдай кылгандыктан+, мисирликтер аларга сурагандарынын баарын беришти+. Ошентип, алар мисирликтерди тоноп кетишти+.37 Ысрайыл уулдары Раамсестен+ Сукотко+ жөө жөнөштү. Балдарды кошпогондо, эркекте38 Алар менен бирге ар кайсы элден чыккан көп сандаган адамдар жөнөштү+. Майда мал менен бодо мал да абдан көп эле. 39 Жолдон Ысрайыл уулдары Мисирден ала чыккан камырдан калама жасашты, анткени аларды Мисирден кууп чыгышкандыктан, камырга ачыткы кошушкан эмес болчу. Ошондой эле алар шашып, жолго тамак-аш камдай албай калышкан эле+.40 Мисирде жашаган+ Ысрайыл уулдары+ бөтөн жерде төрт жүз отуз жыл жашашты+. 41 Төрт жүз отуз жыл аяктаганда, дал ошол күнү Жахабанын бүт аскери Мисир жеринен чыкты+. 42 Жахаба аларды Мисир жеринен алып чыккандыктан, алар ошол түнү ага арналган майрам өткөрүшү керек. Ысрайыл уулдарынын баары укумдан-тукумга ошол түнү Жахабага арналган майрам өткөрүшү керек

Коран: Сура 37: 102-110 (Ас-Саффат)

Таурат: Башталыш 22:1-18

У него родился сын, который вырос, достигнув того возраста, когда мог трудиться. И тогда Ибрахим подвергся испытанию, увидев определённый сон. Ибрахим сказал своему сыну: “О мой сын! Я видел во сне по внушению Аллаха, что я закалываю тебя в жертву, и посмотри, что ты думаешь об этом?” Праведный сын ответил: “О мой отец! Делай то, что твой Господь повелел тебе. Если так угодно Аллаху, ты найдёшь меня терпеливым”.

И когда отец и сын предались воле Аллаха, Ибрахим положил сына на кучу песка лицом вниз, готовясь заколоть его, Аллах, узнав искренность Ибрахима и его сына через это испытание, воззвал к нему как к другу: “О Ибрахим!

Ты оправдал Наше внушение (через видение) и не колебался в выполнении Нашего повеления. Этого с тебя достаточно. Мы Своё испытание облегчим награждением за твоё добродеяние. Так Мы награждаем добродеющих!”

Испытание, которому Мы подвергли Ибрахима и его сына – испытание, которое выявило их настоящую веру в Господа обитателей миров.

Мы выкупили его сына великой жертвой, чтобы он жил по повелению Аллаха Всевышнего.

Мы завещали потомству прославление и благословение его: “Мир Ибрахиму!”

Таким вознаграждением, отвратившим беду, Мы воздаём добродеющим за их повиновение Аллаху.

Ыбрайымдын ишениминин сыналышы

1Бир канча убакыттан кийин Кудай Ыбрайымды сынады.

– Ыбрайым! – деди Ал.

– Угуп жатам! – деп жооп берди Ыбрайым. 2Кудай:

– Жакшы көргөн жалгыз уулуң Ыскакты алып, Мория жерине бар. Ошол жерде, Мен сага айта турган тоолордун биринде аны өрттөлчү курмандыкка чал, – деди.

3Ыбрайым саарда туруп, эшегин токуду. Жанына эки кол баласын жана уулу Ыскакты алды. Курмандык үчүн отун жарды да, Кудай айткан жерге бет алды. 4Үчүнчү күн дегенде, Ыбрайым көз чаптырып, айтылган жерди алыстан көрдү. 5Ошондо эки кол баласына:

– Силер ушул жерде эшектин жанында калгыла. Уулум экөөбүз тетиги жерге барып, Кудайга ийбадат кылып, кайра келебиз, – деди.

6Ыбрайым Ыскактын жонуна курмандыкка даярдалган отунду артып, өзү колуна оттук менен бычакты алды да, экөө бирге жөнөдү. 7Анан Ыскак:

– Ата! – деп үн катты.

– Ии, балам, – деди Ыбрайым.

– Оттук менен отун бар, курмандыкка чала турган козу кана? – деди Ыскак.

8– Курмандыкка чалчу козуну Кудай Өзү караштырат, уулум, – деди Ыбрайым. Ошентип, экөө андан ары чогуу жолун улашты.

9Алар Кудай айткан жерге келишкенде, Ыбрайым курманжай куруп, үстүнө отунду койду. Анан баласын байлап, курманжайга коюлган отундун үстүнө жаткырды. 10Ыбрайым уулун мууздамакчы болуп, бычагын алганда,

11– Ыбрайым, Ыбрайым! – деди Жараткан Эгенин периштеси асмандан.

– Угуп жатам, – деп жооп берди Ыбрайым.

12– Балага тийбе, ага эч нерсе кылба! – деди периште. – Сенин Кудайдан коркоруңду билдим. Себеби сен Менден жалгыз уулуңду да аябадың.

13Ыбрайым башын көтөрүп, бадалга мүйүзүнөн чаташып калган бир кочкорду көрдү. Барып, аны уулунун ордуна бүт өрттөм курмандыгына чалды. 14Анан ошол жерди «Жараткан Эге караштырат» деп атады. Ошол себептен азыр да «Жараткан Эгенин тоосунда караштырылат» деп айтылат.

15Жараткан Эгенин периштеси көктөн Ыбрайымга экинчи ирет үн катты: 16«Мен сага Өз атым менен ант берем», – дейт Жараткан Эге. – «Бул ишти жасап, жалгыз уулуңду да аябадың, 17ошондуктан Мен сени жалгагандан жалгаймын. Тукумуңду асмандагы жылдыздай, деңиз жээгиндеги кум сыяктуу көбөйткөндөн көбөйтөмүн. Тукумуң душмандарынын шаарларын ээлейт. 18Мени укканың үчүн, сенин тукумуң аркылуу жер жүзүндөгү бардык элдер батамды алышат».

Знак Ибрагима (Часть 2) – Коран

Знак Авраама (часть 2) – Таурат

Сурат 37: 83-84,99-101 (Саффат)

83. Поистине, Ибрахим (Авраам) был из последователей Нуха, призывая людей к единобожию и вере в Аллаха.

84. Ведь Ибрахим обратился к Своему Господу с чистым от многобожия и порока сердцем, искренне поклоняясь Ему.

99. Когда Ибрахим потерял надежду на то, что они уверуют в Аллаха, он сказал: “Я пойду туда, куда мой Господь повелел мне идти. Аллах выведет меня в безопасное, доброе место, наставив меня на прямой путь”.

100. Ибрахим обратился к Господу с мольбой: “Господь мой, даруй мне праведное потомство, которое могло бы передавать после меня призыв к Тебе!”

101. Ангелы ему передали добрую весть о разумном, терпеливом, кротком сыне.

Кудайдын Ыбрам менен келишим түзүшү

1Ушул окуядан кийин Жараткан Эге Ыбрамга аян берип:

«Кайраттан кайтпа, Ыбрам,

Калканыңмын Мен сенин.

Зор болот алар сыйлыгың», – деди.

2Ыбрам болсо мындай деди:

– О, Жараткан Эге, Эгедерим, менде туяк болбосо, ал эмне деген сыйлык? Менин мал-мүлкүм дамасктык Элиезерге калмак болду. 3Мына, Сен мага тукум бербедиң, эми үйүмдөгү бир кызматчым мураскорум болот. 4Ошондо Жараткан Эге Ыбрамга мындай деди:

– Жок, ал сенин мураскоруң болбойт! Сенин мураскоруң өз каныңдан жаралган балаң болот. 5Анан Ыбрамды сыртка алып чыгып: «Асманды кара! Эгер жылдыздарды санай алсаң, санап көр. Сенин тукумуң да ушундай көп болот», – деди. 6Ошондо Ыбрам Жараткан Эгеге ишенип, Жараткан Эге аны адил деп тапты.

5:28-31 (Маида)

Башталыш 4:1—12

Сура аль-майда 5:28=31

Если ты прострешь ко мне свою руку, чтобы убить меня, (то) я не протяну руки к тебе, чтобы убить тебя. (Ведь) я, поистине, боюсь Аллаха, Господа миров».

(И увидев намерение брата совершить убийство, он стал увещевать его, желая, чтобы он убоялся наказания Аллаха и сказал ему): «Я хочу, чтобы ты взял на себя грех (совершенный) против меня [убийство] и свой грех [те грехи, которые были до этого] и оказался среди обитателей Огня [Ада]. И это – воздаяние злодеям».

И легким представила ему его душа убийство своего брата, и он убил его и оказался среди потерпевших убыток (как в этом мире, так и в Вечной жизни).

И послал Аллах ворона, который раскапывал землю, чтобы показать ему [убийце], как скрыть [похоронить] тело его брата. Он [убийца] сказал: «О, горе мне! Неужели я не смогу быть подобным этому ворону и скрыть тело моего брата». И затем стал он из числа сожалеющих (о своем деянии).

Башталыш 4:1—12

Каин и Авель

абылдын күнөөсү

1Адам аялы Обого жакындады. Обонун боюна бүтүп, Кабылды төрөдү да: «Жараткан Эгенин жардамы менен бала таптым», – деди. 2Анан ал Кабылдын иниси Абылды төрөдү.

Абыл койчу, ал эми Кабыл жер иштеткен дыйкан болду. 3Убакыт өтүп, Кабыл Жараткан Эгеге жердин жемишинен, 4Абыл болсо төл башыларынын майлуу жерлерин тартуу кылды. Жараткан Эге Абылга жана анын тартуусуна ыраазы болду, 5ал эми Кабылга жана анын тартуусуна ыраазы болгон жок. Буга Кабыл катуу ачууланып, кабагы карыш түйүлдү. 6Ошондо Жараткан Эге Кабылга:

– Эмне ачууландың? Эмнеге кабагыңды карыш түйөсүң? 7Эгер жакшы иш жасасаң, башыңды көтөрүп жүрбөйт белең? Эгер жакшы иш жасабасаң, байкагын, күнөө босогоңдо турат: ал сени өзүнө тартат, бирок аны тизгинде, – деди.

8Кабыл иниси Абыл менен сүйлөшүп, аны талаага алып барды. Анан Абылга кол салып, аны өлтүрүп койду. 9Жараткан Эге Кабылдан:

– Иниң Абыл кайда? – деп сурады. Ал:

– Билбейм, мен, эмне, иниме кароолчу белем? – деп жооп берди. 10Ошондо Жараткан Эге:

– Бул эмне кылганың? Иниңдин төгүлгөн каны Мага жерден зар какшап, боздоп жатат! 11Сен өзүң колдуу болгон иниңдин канын жуткан жердин каргышына калдың. 12Бул жерди канча иштетсең да, ал сага берекесин бербейт. Сен жер үстүндө тентимиш да кыдырмыш болосуң, – деди.

Адам атанын белгиси – Куран

Адам атанын белгиси – Таурат

Сура Аль-А’раф 7: 19-26

И (сказал Аллах): «О, Адам! Поселись ты и жена твоя (Хавва) в Раю! Питайтесь, чем хотите, но не приближайтесь к этому дереву (чтобы съесть плод от него), а не то вы окажетесь беззаконниками!»

И нашептал им двоим [подстрекнул Адама и Хавву] сатана, чтобы (они ослушались Аллаха, съев плод с запретного дерева) (и чтобы этим) открыть то, что было скрыто от них обоих из их наготы, и сказал: «Запретил вам ваш Господь это дерево только потому, чтобы вы не оказались ангелами или не стали вечными».

И поклялся он [Иблис] им [Адаму и Хавве] (Аллахом) (так как те сомневались): «Поистине, я для вас двоих – однозначно из числа добрых советчиков».

И низвел он [Иблис] их [Адама и Хавву] обольщением. А после того, как они вкусили дерева [попробовали плод ее], и стали видны им обоим их нагота (которая до этого не была видна). И стали они [Адам и Хавва] сшивать для себя райские листья (чтобы укрыть свою наготу). И воззвал к ним двоим Господь их: «Разве Я не запрещал вам двоим это дерево и (разве) не говорил (Я) вам, что сатана для вас двоих – явный враг?»

Сказали они двое [Адам и Хавва]: «(О,) Господь наш! Мы самим себе причинили зло (съев плод с запретного дерева), и, если Ты не простишь нам и не помилуешь нас, мы окажемся потерпевшими убыток» [[Аллах внушил эти слова Адаму, чтобы он с ними обратился к Нему с покаянием]].

(Аллах) сказал (Адаму, Хавве и Иблису): «Спуститесь (на Землю), (будучи) врагами друг другу! Для вас на Земле место пребывания и пользование (благами) до (определенного) времени [до Дня Суда]»

(Аллах) сказал (Адаму и Хавве и их потомству): «На ней [на земле] вы будете жить, и на ней будете умирать, и из нее будете выведены (в День Суда)».

О, потомки Адама! Уже Мы ниспослали [даровали] вам одеяние, которое прикрывает вашу наготу [необходимую одежду], и наряды (для приукрашивания). А одеяние остережения [обладать качеством боязни наказания Аллаха] – лучше (чем просто одежда). Это [упоминание о ниспослании одежд] – из знамений Аллаха, – чтобы вы вняли (увещаниям) [получили пользу от этого]!

Сура та-ха 20:121-123

И они оба [Адам и Ева] поели от него [с запретного дерева], и стали видны им обоим их нагота (которая до этого не была видна), и стали они сшивать для себя райские листья (чтобы укрыть свою наготу), и ослушался Адам Господа своего и сбился с пути (съев плод того дерева, к которому Аллах запретил ему даже приближаться).

Потом избрал его [Адама] Господь его (сделав пророком) и принял его покаяние и направил на истинный путь.

(Аллах) сказал (Адаму и Еве): «Низвергнитесь [спуститесь на Землю] оба из него [из Рая] (также) вместе (с Иблисом), (будучи) врагами друг другу [вы двое и Иблис – две враждующие стороны]! А если придет к вам от Меня руководство – то, кто последует за Моим руководством, тот не впадет в заблуждение (в земной жизни) и не будет несчастным (в Вечности)!

Башталыш 2:15-17

15Эден багын иштетсин, аны кайтарсын деп, Кудай Эге адамды ошол жерге жайгаштырды. 16Ага мындай буйрук берди: «Сен бактагы дарактардын баарынын жемишинен жесең болот. 17Бирок жакшылык менен жамандыкты билдире турган дарактын жемишин жебе! Себеби андан жеген күнү өлгөнүң өлгөн».

Башталыш 3:1-23

Биринчи күнөө

1Кудай Эге жараткан айбандардын ичинен эң куусу жылан эле. Ал аялга суроо берип:

– Кудайдын силерге бактагы бир дагы дарактын жемишинен жебегиле дегени чынбы? – деди.

2Аял жыланга:

– Жок, бактагы дарактардын жемишинен жесек болот. 3Бирок Кудай: «Бактын ортосунда турган дарактын жемишинен жебегиле, ага тийбегиле, антпесе өлөсүңөр деп айткан», – деп жооп берди.

4Ошондо жылан аялга:

– Жок, өлбөйсүңөр! 5Кайра, силер ушул жемишти жеген кезде көзүңөр ачылып, эмне жакшы, эмне жаман экенин айырмалап, Анын Өзүнө окшоп каларыңарды Кудай жакшы билет, – деди.

6Аял дарактын жемишинин жегенге жакшы, көз жоосун алган сонун экенин көрүп, акылдуу кыларын билип, жегиси келди. Жемишти үзүп алып жеди да, жанындагы күйөөсүнө берип, ал да жеди. 7Ошол замат экөөнүн көздөрү ачылып, өздөрүнүн жылаңач экенин билишти. Анан анжыр жалбырактарынан алжапкыч жасап алышты.

8Кечки жел соккон кезде, адам аялы экөө Кудай Эгенин бак ичинде жүргөн дабышын угуп, дарактардын арасына жашынып калышты. 9Ошондо Кудай Эге:

– Каяктасың? – деп адамды чакырды. 10Ошондо ал:

– Бакта жүргөнүңдү угуп, коркуп кеттим. Себеби мен жылаңачмын, ошол үчүн жашынып калдым, – деп жооп берди. 11Кудай Эге адамдан:

– Жылаңачсың деп сага ким айтты? Мен жегенге тыюу салган дарактын жемишинен жедиңби? – деп сурады. 12Ал:

– Мага Өзүң берген аял ошол дарактын жемишинен берди, мен жедим, – деди. 13Кудай Эге аялдан:

– Бул эмне кылганың? – деп сурады.

Жылан мени алдады, мен жедим, – деди аял.

Кудайдын өкүмү жана убадасы

14Ошондо Кудай Эге жыланга:

– Ушундай кылганың үчүн бардык мал менен жапайы айбандардын ичинен сага каргыш тийсин. Өмүр бою жер менен сойлоп, топурак жеп өт! 15Аял экөөңөрдү, сенин тукумуң менен анын тукумун кас кылам. Аялдын тукуму башыңды жанчыйт, сен анын согончогун чагасың, – деди. 16Ал эми аялга мындай деди:

– Кош бойлуу кезиңде азабыңды көбөйткөндөн көбөйтөм, балдарыңды кыйналып төрөйсүң. Сен күйөөңө куштар болосуң, ал болсо сени башкарат. 17Ал эми адамга мындай деди:

– Аялыңдын тилин алып, Мен тыюу салган дарактын жемишинен жеген сенин кесириңден жердин кыртышы каргышка калды! Мындан кийин өмүр бою азап тартып наныңды жерден таап жейсиң. 18Сен талаада өскөн дандуу өсүмдүктөрдөн жейсиң. Жердин топурагы сага уйгак-тикен өстүрөт. 19Өзүң жаралган жердин койнуна кайтып барганча, жээр наныңды маңдай териң менен табасың. Сен топурактан жаралдың, кайра топуракка кайтасың!

Адам менен Обонун Эденден куулушу

20Адам аялына Обо деген ат койду. Себеби ал жердеги жашоочулардын түпкү энеси болду. 21Кудай Жараткан Эге адам менен анын аялына териден кийим жасап, кийиндирди. 22Андан кийин Ал мындай деди: «Мына, адам жаман-жакшыны билип, Биз сыяктуу болуп калды. Эми колун созуп, өлбөс өмүр бере турган дарактын жемишинен да үзүп алып жеп, түбөлүк жашап калбасын». 23Ошентип, Кудай Жараткан Эге адамды өзү жаратылган жерди иштетсин деп, Эден багынан кууп чыкты. 24Адамды кууп чыккандан кийин, өмүр бере турган даракка алып барчу жолду күзөтүү үчүн Эден багынын чыгыш жагына керуптарды жана туш тарапка айланып турган оттуу кылычты коюп койду.